شاه حسینی، کارگردان “دست ناپیدا” در گفت‌وگو با آرتیسفر: برای جذب مخاطب بیشتر، دست به حرمت شکنی شهدا نزدیم

گروه سینما آرتیسفر: در اولین سانس از چهارمین روز برگزاری چهل و دومین جشنواره فیلم فجر فیلم «دست های ناپیدا» به کارگردانی انسیه شاه حسینی به روی پرده خانه جشنواره رفت و اهالی هنر و منتقدان پای نقد و ارزیابی آخرین اثر این کارگردان نشستند.

این فیلم روایتی است از رشادت‌های زنان در پشت جبهه‌های جنگ که تا امروز ناگفته مانده است و قرار است در این فیلم  به بخش‌های ناپیدا و کم‌پیدای جنگ هم نقبی بزند، تازه قرار است  در بطن همین اشک و اثر و تصاویر کم‌پیدا، حرف‌های مهمی را بگوید.

انسیه شاه‌حسنی کارگردان فیلم «دست‌های ناپیدا» در حاشیه نشست خبری این فیلم در گفتگو با خبرنگار آرتیسفر، درباره اینکه فیلم محل نمایش است و گفتن جملات قصار و اغراق آمیز فیلم برای مخاطب قابل پذیرش نیست، گفت: اگر در فیلم ما زیاد فضای دیالوگ را می بینیم، به این دلیل است که این فضا بهترین شیوه برای بیان مفاهیم عمیق است. در روایت‌های عاشورایی ما فیلم‌های مختلفی را دیده‌ایم اما آن روایتی بیشتر بر دل ما می‌نشیند که کسی روی منبر برای ما قصه بگوید. بنابراین بیش از آنکه تصویر ما، را به عمق ماجرا ببرد منبر و دیالوگ است که این تاثیر را دارد.

وی در ادامه افزود: بعضی اوقات وقتی  پای کلام وسط کشیده می شود تصویر جا می ماند. اگر ما در دیالوگی که زهرا از دوختن سر شهید می‌گوید و یا آن بخش هایی که تکه‌های تیز استخوان‌ها  در میان لباس ها هنگام شستشو دستان زنان را در چایخانه می‌برد را نشان نمی دادیم حرمت شهدا زیر سوال می رفت و در عین حال خود شما طاقت دیدن این صحنه را ندارید؛ بنابراین ما در این فیلم تنها درباره آن وقایع صحبت می کنیم و آن ها را نمایش نمی دهیم.

شاه حسینی با تاکید بر فرم  گفتگو محوری فیلم «دست ناپیدا»  ادامه داد:  بعضی چیز ها را نمی‌توان گفت و نمی‌توان نشان داد. چه طور می‌شود عشق را نشان داد و چه کسی می‌تواند در فیلم عشق  و ایمان را نشان دهد. چی کسی می‌تواند عشق زمینی را نشان دهد با دو نگاه یا عکس نمی شود عمق عشق را نشان داد.

این کارگردان درباره این سوال که هنگام ساخت فیلم آیا به مخاطب فیلم هم توجه دارید یا به دنبال ساخت یک فیلم شخصی هستید، گفت: بله من در ساخت فیلم فقط به مخاطب توجه دارم و این فیلم حتی مخاطبانی که با این فضا فاصله دارند را هم جذب می‌کند و تحت تاثیر قرار می‌دهد.

وی در پاسخ به این سوال که چرا در فضای رئالیستی فیلم ما سکانس هایی از فضای پست مدرن را می بینیم و چرا فیلم از گسست قصه‌گویی رنج می برد، گفت: این موارد از ضعف فیلم ناشی می‌شود و می پذیرم اما فیلم اساسش بر محتوا است و مسائل فنی و تکنیکی اهمیتی ندارد مهم  حرفی است که فیلم می‌خواهد بگوید  اینکه من در بیان آن دچار چه اشکالات فنی بوده‌ام چه اهمیتی دارد.

شاه حسینی در توضیح اینکه چرا دو صحنه شستن لباس‌ها و سوزاندن لباس‌ها بر روی هم کات می خورند و این تضاد مخاطب را سردرگم می‌کند، توضیح داد: برخی لباس‌های غیر قابل استفاده سوزانده می شدند و صحنه سوزاندن لباس ها به همین دلیل بوده است.

این کارگردان در پاسخ به این سوال که این نکته را شما از فیلم می‌دانید و مخاطب به این نکته نمی رسد، گفت: اگر فیلم نتوانسته مفهوم خود را برساند، پس ضعف در فیلم نامه داشته است.