مخاطب مدنظر “خونِ” قشر مذهبی یا سیاسی خاص نیست/ دوری از شعارزدگی آثار مرابط با جنگ
کارگردان نمایش «خونِ» در گفتوگو با آرتیسفر بیان کرد: بار اصلی نمایش ما که ممنوعیت زیر ده سال دارد، روی دوش یک بازیگر کودک 9 ساله بود و از جهت این که اثر نمایشی ما مرتبط با حوزه کودک نبود و کاملا بزرگسال است و برای این نمایش باید بر بازیگر کودک تکیه میکردیم کار گروه سخت شده بود.
گروه تئاتر«آرتیسفر» : نمایش «خونِ» به نویسندگی حسین قاسمیهنر و عطیه علی همتی با کارگردانی حسین قاسمیهنر در تالار مولوی به روی صحنه رفت. این نمایش که نخستین بار در بخش ویژه غزه در چهلودومین جشنواره تئاترفجر اجرا شد، به جنگهای جهان نگاهی داشته است.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «سلام؛ به گالری ما خوش اومدید؛ ما در این گالری آثاری از معروفترین آرتیستهای ایران و جهان رو براتون به نمایش میذاریم…»
حسین قاسمیهنر در رابطه با تولید این نمایش در گفتوگو با خبرنگار آرتیسفربیان کرد: به دلیل این که زمان زیادی از اتمام پروژه قبلی من که در جشنواره نمایشهای آیینی و سنتی حضور داشت، نگذشته بود، قصد شروع کار جدیدی را نداشتم اما زمانی که درگیریهای غزه آغاز شد، دغدغه ما این شد که حتما کاری در این رابطه ارائه دهیم. آن زمان بود که ایده نمایش«خونِ» به ذهنم رسید.
وی ادامه داد: ارائه کردن چنین ایدهای در فضای دانشگاهی به ویژه در فضای دانشگاه تهران و دانشگاه هنر با سختی همراه است؛ علاوه بر آن زمان کمی هم برای رساندن کار به جشنواره داشتیم و همچنین بار اصلی نمایش ما که ممنوعیت زیر ده سال دارد، روی دوش یک بازیگر کودک ۹ ساله بود. تمام این شرایط کنار هم مسیر را برای ما سخت میکرد.
قاسمیهنر در رابطه با انتخاب بازیگر گفت: در ابتدای کار از حدود ۷۰ کودک تست گرفتی تا به این بازیگر رسیدیم. با توجه به این که من در رده ابتدایی مدرسه تدریس میکنم شناخت نسبی از کودکان داشتم. به همین جهت از لحاظ ارتباط برقرار کردن، کار سختی نداشتم اما از جهت این که اثر نمایشی ما مرتبط با حوزه کودک نبود و کاملا بزرگسال است و برای این نمایش باید بر بازیگر کودک تکیه میکردیم کار گروه سخت شده بود. به ویژه این که من دو هفته قبل از جشنواره تئاترفجر ایران نبودم و همه کارها به دوش گروه بود و از آنها تشکر میکنم.
او افزود: خوشبختانه بازیگر ما بااستعداد و باهوش بود اما ما حتی پیشبینیهایی برای زمانی که بازیگر دیالوگ را جا به جا بگوید و یا فراموش کند کرده بودیم؛چرا که هم زمان با بیان بازیگر، در صحنه روی پرده تمام دیالوگهایش به نمایش در میآید و اگر اشتباه میشد به چشم مخاطب میآمد. مثلا درمورد گویش افغان، چند روز برای چند خط دیالوگ کار کردیم.
کارگردان نمایش«خونِ» با اشاره بر این که تلاش کرده است تا اثرش شعارزده نباشد گفت: از همان ابتدا که تصمیم گرفتیم این ایده را اجرا کنیم به این فکر کردیم که یک اثر متفاوت تولید کنیم. در رابطه با جنگ آثار بسیاری تولید شده و بسیاری از آنها چه در فرم و چه در محتوا دچار شعارزدگی هستند.در فرم سعی کردیم با ترکیب تئاتر و گالری تفاوت ایجاد کنیم.
قاسمیهنر ادامه داد: از لحاظ محتوایی هم باید بگویم هرکدام از قصههایی که در نمایش وجود دارد سه برابر چیزی بود که در کار وجود دارند اما احساس کردیم که زمان نمایش ما باید کوتاه باشد. چرا که مخاطب مدنظر من محدود به قشر مذهبی یا سیاسی خاص نیست و مخاطب عام را در نظر داشتم. هدف من این بود که حتی قشر دانشگاهی هم نمایش را ببینند. نمیخواستم کار برایشان فرسایشی باشد و تلاش کردم ارتباطشان تا پایان قطع نشود. به همین جهت قصههایمان را که واقعی هم هستند، کوتاه شدند. پژوهش این قصهها هم بسیار سخت بود چرا که در برخی از جنگها مثل جنگ اوکراین و روسیه منابع کمی وجود داشت.
او در پایان در رابطه با انتخاب نام نمایش بیان کرد: نام نمایش «خونِ» دو پهلو است؛ هم میتواند معنای «خانه» باشد و هم میتواند «خون» آدم های بیگناهی باشد که ریخته شده است.