استاد علي نصيريان : احترام به مردم سرمایه اصلی سینما
اين روزها با اينكه هنرمندان پيشكسوت واكسن خود را دريافت كرده‌اند ولي كماكان به دليل شرايط عجيبي كه بيماري كرونا دارد، بازهم بسياري از آنها كم‌كار مي‌بينيم. با اين حال استاد علي نصيريان كه شايد به نوعي تنها بازمانده نسل خود باشد، كماكان با قدرت به كار خود ادامه مي‌دهد و چندي پيش بازي در فیلم سینمایی روشنایی، به نویسندگی و کارگردانی کامشاد کوشان كه در ایران و امریکا فيلمبرداري شد را به پايان رسانده است. با اين حال مي‌گويد پيشنهادات زيادي داشته ولي ترجيح مي‌دهد قرنطينه خود را حفظ كند.
استاد علی نصیریان درباره وضعيت اين روزهاي خود در گفت و گو با آرت سی فر مي‌گويد: طی ماه‌هاي گذشته و بعد از شیوع بیماری کرونا پیشنهادات زیادی برای بازی در تلویزیون و سینما داشته‌ام اما به دلیل اینکه هنوز بیماری تمام نشده اكثر از این آثار را قبول نکردم و به همین دلیل فعلا بیکار هستم. در حال حاضر با توجه به گذران ایام قرنطینه همچنان در خانه به سر می‌برم و سر هیچ کار خاصی نیستم و ترجيح مي‌دهم خودم را از فضاهايي كه احتمال بيماري در آنها وجود دارد، دور نگه دارم.
بهترین زمان برای رسیدن به فعالیت‌های شخصی
چهره كهنه‌كار و شاخص عرصه تئاتر، سينما و تلويزيون كه اتفاقا در سال‌هاي اخير با ارائه نقش‌هايي متفاوت و شاخص به يك چهره بسيار محبوب تبديل شده است، درباره نحوه گذراندن اوقات فراغت جامعه در هنگام قرنطینه خانگی اظهار کرد: به شخصه در روزهایی که به دلیل کرونا خانه‌نشین بودم، بیشتر وقتم را به مطالعه کتاب پرداختم، اما نمی‌توانم به همه بگویم کتاب بخوانید زیرا شاید برخی کتاب خواندن را دوست نداشته باشند. از نظر من هر فرد می‌تواند در دوران خانه‌نشینی، کاری که به آن علاقمند است را انجام دهد، برخی کتاب می‌خوانند، برخی فیلم می‌بینند و برخی هم زمان خود را با خانواده‌شان سپری می‌کنند، این دوران بهترین زمان برای رسیدن به فعالیت‌های شخصی است.
شايد بسياري از ما در روزهاي معمولي فرصت انجام برخي از كارها را نداشتيم و در اين بين رسيدگي به خانواده مهمترين آنها بود ولي فكر مي‌كنم اين ايام فرصت مناسبي بود تا بتوانيم در كنار هم بودن را تجربه كنيم و به كارهاي عقب‌افتاده برسيم. از طرفي اين فرصت را بايد غنيمت مي‌شمرديم و نگاهي به زندگي خود مي‌كرديم كه چقدر راحت با يك بيماري تحت‌تاثير قرار گرفته و در نتيجه به نظرم لازم است كه حتي در اخلاق و رفتارمان هم تجديدنظرهايي داشته باشيم و سعي كنيم از اين پس مهرباني را پيشه كنيم.
علی نصیریان اسطوره بازيگري سينماي كشور در بخش ديگري از صحبت‌هايش با تاکید بر لزوم رعایت اصول بهداشتی خاطرنشان کرد: از نظر من حفظ سلامتی در شرایط فعلی بسیار مهم است پس توصیه می‌کنم که مردم در صورت امکان از خانه خارج نشوند، البته برخی برای امرار معاش از خانه بیرون می‌آیند که البته طبیعی است اما در همین شرایط هم حفظ اصول بهداشتی و ایمنی ضروری است. درست است كه اين روزها برخي مشاغل شروع به كار كرده‌اند اما بيماري هنوز تمام نشده و اگر قرار است به كار بپردازيم تا امرارمعاش كنيم، لازم است كه اصول بهداشتي را رعايت كنيم تا سلامت خود، خانواده و ديگران را به خطر نيندازيم.
ارتباط صميمانه علي نصيريان با مردم
علي نصيريان كماكان با مردم ارتباط صميمانه‌اي دارد و مي‌گويد: یکی از دلایل مهمی که من بازیگری را انتخاب کردم، آن بود که با مردم پیرامونم ارتباط داشته باشم. من در دوران کودکی بچه تنهایی بودم. تک‌فرزند بودم. به دلیل تک‌فرزند بودن همبازی خاصی نداشتم. بیشتر وقت‌ها با خودم حرف می‌زدم و بازی می‌کردم یا اینکه با مداد و کاغذ و نقاشی و کتاب‌ها سرگرم می‌شدم. به همین دلیل علاقه زیادی در من شکل گرفت تا با مردم در ارتباط باشم. بازیگری هم هنری است که یکی از لذت‌ها و زیبایی‌هایش، همین ارتباط گرفتن با مردم است. خیلی گوشه‌گیر بودم و به نظرم رفتن روی صحنه و اجرای نمایش مي‌توانست این گوشه‌گیری را از بین ببرد. گاهي از من سوال مي‌شود كه اگر بازیگر نمی‌شدم چه شغلی را انتخاب می‌کردم؟ من واقعا هرگز براي اين سوال، پاسخی نداشته و ندارم. اميدوارم بازيگران نسل جديد نيز چنين رويه‌اي را در پيش بگيرند و درواقع ارتباط صحيح با مردم و احترام به آنها باعث ماندگاري يك هنرمند مي‌شود.
مردم سرمایه مادی و معنوی ما هستند
استاد علي نصيريان درباره احترام متقابل مردم نيز مي‌گويد: در واقع اين احترام از سوي مردم از اهمیتی که برای ما هنرمندان قائل هستند، مي‌آيد. برای اینکه این مردم هستند که سرمایه ما محسوب می‌شوند، چه سرمایه معنوی ما و چه سرمایه مادی ما. با همین رویکرد است که مردم برای ما و من همیشه عزیز هستند. به همین دلیل واقعا نمی‌دانم در این موقعیت، با این وضع بهداشتی به واسطه هجوم ویروس کرونا که بشریت را درگیر کرده است و الان هم وضعیت در مناطقی چون خوزستان بد است، به مردم چه باید بگویم. نمی‌دانم باید به این پزشکان و پرستارانی که در خط‌‌مقدم مقابله با این ویروس، به مردم کمک کرده و به آنها رسیدگی می‌کنند، چه باید بگویم! واقعا جان و دل ما قابل این را ندارد که پاسخگوی فداکاری این عزیزان باشد.
چه بسیاری از این عزیزان که جانشان را در این خدمت از دست داده‌اند و درگیر این بیماری شده‌اند. این فداکاری‌ها واقعا ارزشمند است. تنها چیزی که می‌توانم بگویم به این عزیزان و به این مردم، عرض ارادت به همگی آنهاست، به همه آنها که دارند تلاش می‌کنند تا مردم را از بیماری و گرفتاری نجات بدهند. مردم به خودی خود درگیر مشکلاتی چون بیکاری، کم‌درآمدی، نبودن نان در سفره‌ها و… بودند که بیماری هم در این میانه به زندگی‌شان اضافه شد و به این مردم رنج‌دیده حمله کرد. فقط این را می‌توانم بگویم که ما با شما هستیم، دل‌مان با شماست، دل‌مان می‌خواهد با شما باشیم. من الان توان این را ندارم که کار هنری خاصی انجام بدهم و کهولت سن چنین اجازه‌ای به من نمی‌دهد اما دستم می‌رسد که از طریق همین روزنامه شما و تلویزیون و رادیو و… با مردم صحبت و گفتگو کنم و تنها کاری که از دستم ساخته است، این است که به آنها دلداری و تسلی بدهم.
