روایت پرویز لطفاللهی از نمایشگاه «بداهه فراق» در گالری ویستا | نقشی از داستان زندگی
گروه تجسمی آرتسیفر: نمایشگاه نقاشی و حجم پرویز لطف اللهی با عنوان «بداهه فراق» در گالری ویستا برپاست. لطف الهی در گفت و گو با آرتسیفر با بیان اینکه ۲۵ اثر کوچک با تکنیک اکریلیک، خودکار و ورق طلا، چهار تابلوی بزرگ با تکنیک آب مرکب و اکریلیک روی مقوا و چهار اثر حجمی سنگی در این مجموعه به نمایش در آمده است گفت: من در تبریز به دنیا آمدم ولی پدر و مادرم کرد هستند. من به هر دو فرهنگ علاقه زیادی دارم و به آنها احساس نزدیکی میکنم، اما این مجموعه آثارم برگرفته از فولکلور کردستان است.
لطف الهی افزود: داستانهای برآمده از این فرهنگها بر کارهای من تأثیر داشته اما در نهایت دنبال این هستم که حرف خودم را بزنم زیرا با وجود الهام گرفتن از جاهای مختلف در نهایت شخصیت خود هنرمند مهمتر است. این مجموعه در واقع داستان زندگی خودم است و بیشتر به خاطرات مادرم دلالت میکند. مادرم در سن بالا و زمانی که بیمار بود دلش میخواست زندگی خود را بنویسد اما نمیتوانست این کار را انجام دهد. بنابراین من هر شب کنارش مینشستم و در حالی که او داستان زندگیاش را تعریف میکرد، روی کاغذهای کوچک نقاشی میکردم. من هیچ تصویر ذهنی از آن دوران نداشتم اما وقتی نقاشیهایم را به مادر نشان میدادم میگفت این آدمها دقیقاً شبیه کسانی هستند که درباره آنها حرفزده است.
این هنرمند افزود: پس از اینکه نقاشیهای بزرگ را انجام دادم احساس کردم هنوز چیزی در این مجموعه کم است و نیاز به چیزی قابل لمس دارد. آن زمان در کوههای تبریز به کوهنوردی میپرداختم و معمولاً قطعههای سنگ را جمع میکردم. احساس کردم این سنگها به کارم نزدیک است و تعدادی از آنها را تراشیدم و به شکل انسان درآوردم. آنها را بدون رنگ و به شکل طبیعی خود نگه داشتم و میخواستم نشان دهم این آدمها از طبیعت و خاک و سنگ هستند.
او درباره استفاده از ورق طلا در آثارش گفت: قصد نداشتم کار را تزیینی کنم چون آثار من تزیینی نیست. اما چون در میان کردها و آذربایجانیها طلا خیلی مهم است و در پوشش آنها بسیار زیاد استفاده میشود من هم از این فرهنگ استفاده از طلا در کارهایم استفاده کردم.
لطف الهی ادامه داد: من مجسمهها را به عنوان یک نقاش ساختم نه به عنوان یک مجسمه ساز. همیشه دنبال ابداع هستم و فکر میکنم مهم این است که بیان متعلق به خودت باشد. میخواستم به خودم نزدیک شوم نه اینکه کار آکادمیکی انجام دهم که باعث شود خودم نباشم. اصول و تکنیکهای هنر را میدانیم اما مهم این است که خروجی کار چه چیزی است. ابتدا باید خودمان را بشناسیم و بعد میتوانیم خط و امضای خود را به دست بیاوریم. من تلاش میکنم این اتفاق بیفتد، حتی اگر با سختی زیادی همراه باشد. عقیده دارم که باید وقتیایده و تفکر دارم نقاشی کنم نه اینکه صرفاً چیز زیبایی بکشم. نمیتوانم از آنچه در اطراف و برای آدمها میگذرد بیتفاوت عبور کنم. هدفم از نقاشی این است که بگویم میتوان خوب بود و نفعی برای دیگران داشت. این یک تعهد است که باعث میشود دائماً کار کنم.
نمایشگاه نقاشی و حجم پرویز لطف اللهی تا ۳ مرداد در گالری ویستا به نشانی خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک ۱۱ برپاست.