موسیقی فیلم سراسر ذوق و تجربه
ساخت موسیقی فیلم براساس سازبندی ایرانی یکسری محدودیت وجود دارد اما خوشحالم وقتی می‌شنوم که یکسری از هنرمندان هستند که تلاش می‌کنند سازهای جدیدی به سازهای قدیمی اضافه کنند که به اعتقاد من این روند باید بدون توقف ادامه داشته باشد و سازهای جدیدی درست شود. امیدوارم بتوانیم این کمبودها را با ابداع کردن سازهای جدید جبران کنیم و از این سازها بتوانیم در تمامی زمینه‌ها استفاده کنیم؛ البته این کارها نیازمند به زمان است و بالاخره به جایی می‌رسیم که می‌بینیم این کمبودها جبران شده است. اما اینکه موسیقی ایرانی اصلا برای موسیقی فیلم مناسب نیست نظر درستی نیست. به عنوان مثال اگر برای فیلم «کابوی نیمه شب» موسیقی ایرانی به درد نمی‌خورد. هما‌طور که اگر یک موسیقی که برای فیلم‌های وسترن استفاده می‌شود را بخواهیم برای یک فیلم از یک منطقه دورافتاده در ایران به کار ببریم کار اشتباه و نادرستی است و همه اینها به خالق و آهنگساز بر می‌گردد. اما این سخن که می گویند در ایران آهنگساز برجسته وجود ندارد و موسیقی ایران تصویر ساز نیست باید بگویم من این حرف را قبول ندارم . این موضوع به آهنگساز مربوط می‌شود و ممکن است یک آهنگساز با استعداد و
توانمند با همین سازهای ایرانی بتواند موسیقی فیلمی بنویسد که ایده‌آل باشد و این بستگی به این دارد که آن فیلم چه نوع موسیقی را می‌طلبد. همچنین تمامی اینها به سازندگی اثر هم بستگی دارد. یک آهنگساز توانا باید با موسیقی ایرانی و قواعد آهنگسازی و اینکه چه نوع موسیقی برای فیلم مورد نظر مناسب و لازم است آشنا باشد؛چرا که موسیقی و سازهای ایرانی قابلیت این را دارد ولی همه به سوژه فیلم بستگی دارد. اگر یک فیلم در ژانر فضایی درست کنیم طبیعتا با سازهای ایرانی نمی‌توان حال و هوا این فیلم را نشان داد. طبیعی است که فیلمی مانند جنگ ستارگان نوع خاصی از موسیقی و ارکستر را می‌طلبد . همانطور که اطلاع دارید برای اجرای موسیقی این فیلم از یک کنسرت ۱۱۰ نفره استفاده شده است که این نوع فیلم این نوع موسیقی را می‌طلبد یا وقتی یک فیلمی در ایران از یک دهات دور افتاده تهیه می‌شود طبیعی است که نمی‌شود از سازهایی مثل ترومپت استفاده کرد و حتی ممکن است کار را خراب‌تر کند. در حالت کلی باید بگویم برای هیچ چیزی نمی‌توان نسخه پیچید. ولی مساله مهم این است که هرچقدر سواد و استعداد و تجربه آهنگساز بیشتر باشد در نتیجه کار اثر گذار است. به عنوان مثال
“جان ویلیامز” که از بزرگترین آهنگسازان فیلم دنیا و از آهنگسازان موفق و فعال دنیا است و بیشتر در زمینه موسیقی فیلم شناخته شده است. اگر شما کارهای اولیه این آهنگساز را ببینید متوجه می‌شوید که در این موسیقی ها بسیار ذوق و استعداد وجود دارد . این نشان دهنده این است که وی از اول ذوق و استعدادهای کافی را داشته و هرچقدر جلوتر می‌رود کار او بهتر می‌شود. اما ممکن است شما یک آهنگساز باشید اما در موسیقی متن توانا نباشید؛چرا که نوشتن موسیقی فیلم با آهنگسازی صرف متفاوت است. خیلی از آهنگسازان هستند که ممکن است بسیار هم باسواد باشند و تمام قواعد آهنگسازی را هم بدانند اما یا کم ذوق هستند و یا علاقه‌ای به نوشتن موسیقی متن ندارند و یا تجربه کافی ندارند. نوشتن موسیقی متن پیچیده است. در درجه اول باید آهنگساز توانایی باشد و با قواعد آهنگسازی آشنایی کامل داشته باشد . همچنین باید ذوق خاصی داشته باشد تا بتواند موسیقی فیلم بنویسد. در نتیجه حتما سواد و تجربه و تحصیل موثر است. اما به نظر من نوشتن موسیقی فیلم نیازمند تجربه است و کمک می‌کند هرچه جلوتر می‌رویم راحت تر موسیقی فیلم بنویسیم؛ البته به این معنی نیست که همه چیز را در مورد
موسیقی فیلم یاد گرفتیم چون هر موسیقی فیلم سبک خاصی دارد و مربوط به تصویر خاصی می‌شود. وقتی موسیقی فیلم می‌نویسیم دست آهنگساز بسیار بسته است و باید موسیقی بنویسید تا صحنه خاصی را بازگو کند و به بهتر بازگو کردن آن صحنه کمک کند.شاید به نظر برسد که آهنگسازی فیلم بسیار آسان نوشته می‌شود اما این کار، کار مشکلی است ؛چرا که اول باید قواعد را باید خوب بشناسیم و در کنار آن موسیقی باید طوری نوشته شود که به صحنه کمک کند. پایان پیام/۴۵
