به گزارش آرتیسفر ارکستر ملی ایران در آخرین اجرای خود در سال ۱۴۰۲، با ترکیبی از نوازندگان سازهای زهی خود، قطعاتی از موسیقی ایرانی را به رهبری میهمان مازیار ظهیرالدینی نواخت.
در این کنسرت بخشهایی از آلبوم «دیوِرتیمِنتو» اثر احمد پژمان اجرا شد. این اثر، قطعهای است که در ۴ موومان با عناوین سوران، هنگام، شوش و خوارزم؛ با نگاهی آزاد به فرم و البته با تکیه بر الگوهای ریتمیک و ملودیک موسیقی اقوام و نواحی و ردیف ساخته شده؛ این اثر در سال ۱۳۸۷ آفریده شده است.
در ادامه این کنسرت، ارکستر ملی ایران قطعه «نوستالژیها» از ساختههای مهران روحانی اجرا کرد. «نوستالژیها» (دلتنگیها) نیز قطعهای است در سه موومان، موومان اول (قرمز) و رَنگِ عشق است و بر اساس تِمِ مشهور الهه ناز اثر استاد اکبر محسنی نوشته شده است. موومان دوم (رنگ سِفید) بر اساس تم مشهور سنگ خارا (دشتی) از استاد علی تجویدی پرداخته شده و موومان نهایی (رنگ سبز پرچم) بر اساس تِمِ مشهور بهار دلنشین اثر روح الله خالقی ساخته شده است.
آرمین قضاتی نوازنده ویولن وکنسرت مایستر، رایین نورایی، علیرضا خلج اسماعیلی، آذین نصرتی، رمیصا نفیسی، عرفان شریف زاده، هومان جلالت، سبا علیمحمدی، هلیا محمدولی، محمد هلی غریبی نوازندگان ویولن یک، سانوا عندلیبی، آرش جامع، سارا نادری، نگین سمایی، بهنام آقاجانیان، امیر نظری سالاری، محمدرضا نامجو نوازندگان ویولن دو، هومن اتابکی، همایون هاشم زاده، پیمان ابوالحسنی، امیرحسین طایی، جاوید پناهی، پگاه عبدالله زاده نوازندگان ویولا، محمدحسین غریبی، ارسلان علیزاده، علی آقاجانی، پروشات زندآیین، غزاله شیرازی، سینا آذرآباد نوازندگان ویولنسل، سروش کاکاوند، آوا پویا کاشانی، اشکان نظر، ستاره ناموری راد نوازندگان کنترباس اعضای گروه نوازندگان آخرین کنسرت ارکستر ملی ایران در سال ۱۴۰۲ را تشکیل میدادند.