گروه موسیقی آرتسیفر: این روزها قیمت بالای بلیت‌های کنسرت و حواشی پیرامون آن، هم هواداران موسیقی و هم تهیه‌کنندگان موسیقی را نگران کرده است. با مشاهده روندی که کنسرت‌ها در پیش گرفته‌اند به نظر می‌رسد نگرانی به جایی هم باشد. تبدیل شدن کنسرت به یک کالای لوکس در سبد مصرف فرهنگی مردم، حتما باعث حذف شدن آن از سبد بسیاری از خانواده‌ها خواهد شد و بخشی از علاقه‌مندان را از سرگرمی مورد علاقه‌شان محروم خواهد کرد. از طرفی تهیه‌کنندگان را نیز با چالش‌هایی مواجه کرده که فروش به موقع بلیت‌ها و پر شدن سالن یکی از مهم‌ترین آن‌هاست.
مدتی پیش که رونالدو با تیم النصر عربستان به ایران آمد و در هتل اسپیناس تهران اقامت گزید، زمزمه‌هایی شنیده شد که هتل اسپیناس قصد دارد به همین دلیل هزینه اجاره سالن‌های خود را افزایش دهد و این کار منجر به چند برابر شدن قیمت بلیت کنسرت‌ها می‌شود. خیلی زود رسانه‌ها این خبر عجیب را رد کردند و گفتند افزایش قیمت اجاره‌بهای سالن‌های کنسرت اعم از سالن هتل اسپیناس و سایر سالن‌ها مربوط به پیش از آمدن رونالدو به ایران است. این در حالی است که بسیاری از این سالن‌ها که عمده کنسرت‌ها در آن‌ها برگزار می‌شود، استاندارد یک سالن با کیفیت کنسرت را ندارند. این‌ها سالن‌های همایشی هستند که با چشم‌پوشی از برخی امکانات، می‌توانند میزبان کنسرت‌ها نیز باشند. نکته حائز اهمیت این است که وضعیت گفته شده مربوط به شهر تهران است و در سایر مراکز استان و شهرهای دیگر کیفیت از این هم پایین‌تر است.
با وجود اینکه امکانات این سالن‌ها برای برگزارکنندگان و علاقه‌مندان به موسیقی و کنسرت ایده‌آل نیست، اما باز هم به دلیل اینکه سالن بهتری برای برگزاری کنسرت وجود ندارد، تهیه‌کنندگان ناگزیرند تنها روی همین سالن‌ها برای برگزاری کنسرت حساب کنند و تحت هر شرایطی سراغ آن‌ها بروند آن هم با هزینه های بسیار.
جای خالی سالن استاندارد و تخصصی برای کنسرت در ایران
همین امر موجب ایجاد شدن نوعی انحصار بین این معدود سالن‌های نسبتا مناسب شده است. به نحوی که خیلی راحت می‌توانند با بالا بردن غیرمنطقی هزینه‌های سالن و بدون نیاز به پاسخگویی به هیچ ارگان یا نهاد مرتبطی، بازار کنسرت‌های کشور، به‌ویژه کنسرت‌های موسیقی پاپ را در دست بگیرند. همین باعث می‌شود سالن‌داران نه تنها تعیین‌کننده قیمت بلیت کنسرت‌ها باشند، بلکه به‌طور کلی رونق بازار کنسرت و اصلا برگزار شدن یا نشدن کنسرت‌ها نیز وابسته به نظرات و عملکرد آن‌ها باشد. با یک جست‌وجوی ساده در سایت‌های معتبر فروش بلیت کنسرت این مسئله قابل مشاهده است؛ پس از افزایش قیمت بلیت‌ها، شاهد تعداد کنسرت‌های کمتر نسبت به گذشته و همچنین خالی ماندن صندلی‌های کنسرت خوانندگان مشهور و پرطرفداری هستیم که علیرغم نزدیک شدن به روز اجرا هنوز کل بلیت‌های کنسرتشان به فروش نرسیده و اصطلاحا sold out نشده است.
در نتیجه نبض موسیقی کشور به راحتی در دستان افرادی قرار می‌گیرد که تخصصی در این زمینه ندارند و این امر باعث کم‌رونق شدن و کم تعداد شدن کنسرت‌ها می‌شود. تهیه‌کنندگان نیز یا مجبورند به این افزایش هزینه‌های نادرست تن بدهند یا قید برگزاری کنسرت را بزنند!
در حالیکه اگر طی سالیان گذشته سالن‌های استاندارد جهت برگزاری کنسرت در نقاط مختلف شهر ساخته شده بود، هم شاهد این انحصارگرایی بین سالن‌های خصوصی، نیمه خصوصی و بعضا دولتی نبودیم و هم کنترل بیشتر و بهتری بر روند افزایش هزینه‌ها صورت می‌پذیرفت.
همچنین جای خالی نظارت و پیگیری نهادهایی دقیقی چون دفتر موسیقی ارشاد اسلامی و خانه موسیقی ایران به عنوان نهادهای صنفی در عرصه موسیقی واضحا حس می‌شود؛ نظارتی که می‌تواند موجب حفظ تعادل قیمت‌ها و حمایت از هنرمندان این عرصه و علاقه‌مندان به موسیقی شود.
از سوی دیگر باید گفت، با توجه به آنکه وزارت فرهنگ دولت های پیشین در ساخت سالن های استاندارد موسیقی سهل انگاری کرده اند زیرساخت های مناسب برای اجرای موسیقی مهیا نشده است و شاید بهترین گزینه پیش رو ایجاد هم افزایی از سالن های مختلف دستگاههای گوناگون باشد ، سالن هایی که شاید استاندارد نباشد اما می‌توان با مرتفع معضل کمبود سالن به کاهش قیمت بلیط کنسرت کمک بسیاری کرد.
